روز عرفه از اعیاد عظیم است اگر چه به اسم عید نامیده نشده و روزی است
که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود فراخوانده و سفره های جود و
احسان خود را برای ایشان گسترانیده و شیطان در این روز خوار و حقیرتر و
رانده تر، و در خشمناک ترین اوقات خواهد بود، و روایت شده که حضرت امام زین
العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم کمک می نمود
شنید، و به او فرمود: وای بر تو آیا از غیر خدا سوال می کنی در این روز و
حال آن که امید می رود در این روز برای بچه های در شکم که فضل خدا شامل
آنها شود و سعید گردند ...
پس در این روز در زیر آسمان روند و
اعتراف و اقرار کنند نزد حق تعالی به گناهان خود تا سعادتمند گردند به
ثواب عرفات و گناهانشان آمرزیده گردد و مشغول گردند به اعمال و ادعیه عرفه
که از حجج طاهره علیهم السلام روایت شده است؛ برای اطلاع بیشتر به کتاب
مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی اعمال روز عرفه مراجعه نمایید.
عرفات
نام جایگاهی است که حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می
کنند و به دعا و نیایش میپردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه
مکرمه باز میگردند و وجه تسمیه آنرا چنین گفته اند که جبرائیل علیه السلام
هنگامی که مناسک را به ابراهیم می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت
«عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد.
و نیز گفته اند
سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند و بعضی
آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا
که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است. (1)
