پنجشنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۳۶ ق.ظ
پانزده خرداد ۱۳۴۲ مجموعه وقایعی است که در پی بازداشت روح‌الله خمینی در انتقاد به لایحهٔ انجمن‌های ایالتی و ولایتی و انقلاب سفید منجر به تظاهرات در تهران و قم علیه دولت اسدالله علم
شد. تظاهرات به زد و خورد بین مأموران شهربانی و تظاهرکنندگان تغییر یافت.
برخی تحلیلگران و نیز آیت الله روح الله خمینی و هوادارانش قیام ۱۵ خرداد
۱۳۴۲ را به عنوان نقطه عطف در آغاز انقلاب اسلامی می‌شمارند [۱] و در ایران امروز یکی از تعطیلات رسمی به شمار می‌آید.
در دی‌ماه ۱۳۴۱ اصلاحات اقتصادی-اجتماعی توسط محمدرضا شاه با عنوان «انقلاب سفید» یا «انقلاب شاه و میهن» اعلام و طی رفراندومی مصوب شد. طرح انقلاب سفید، با مخالفتهایی از سوی جبهه ملی و همچنین محافل مذهبی، روبرو شد.
یکی از مهمترین مخالفان این طرح ها، آیت الله روح الله خمینی بود. وی،
ضمن دوری جستن از طرح موضوعاتی چون اصلاحات ارضی و حق رای زنان که موضوع
اصلی مورد مخالفت دیگر روحانیون بود، به مسائلی می‌پرداخت که بیشتر، توده
مردم را خشمگین می‌ساخت و مرکز ثقل مخالفتش با شاه بر سر نفوذ آمریکا در
ایران بود. اعتراضات که در خرداد ۱۳۴۲، در شهرهای بزرگ ایران به وقوع
پیوست، با دستور شاه و توسط ارتش، با سرکوبی خونین پایان یافت.
-
۱
۰
- ۹۵/۰۳/۱۳
